Οι "Σουμάχερ" της κατασκήνωσης

Οπως κάθε κοινωνία, έτσι έχει και η κατασκήνωση τους ανθρώπους εκείνους που μεταφέρουν μέχρι τα εξήντα τους, παιδικές προσλαμβάνουσες. Ή ανθρώπους που είναι απλώς ηλίθιοι. Και οδηγούν με ανεπίτρεπτη, για τις συνθήκες, ταχύτητα. Και δυστυχώς είναι αρκετοί, γυναίκες και άντρες:

Πανάγου, Δαρμή, Δεβιάζη, Κανσίζ, Σίμος, Νικηφοράκης, Γκόγκος, Παπαγεωργίου. Και μερικοί άλλοι, που δεν μου είπαν ακόμη τα ονόματά τους... Μου είπαν όμως ότι πολλές φορές βρίσκουν στη μέση του δρόμου σκοτωμένες γάτες...

Θα ρωτήσω ένα πράγμα. Γιατί τους ανέχεστε όλους αυτούς; Θυμάμαι παλιά, όταν βλέπαμε κάποιες "κυρίες" που πήγαιναν στο σπίτι τους με το αυτοκίνητο στις 2 τη νύχτα και αφού είχε τελειώσει το χαρτί, τρέχαμε στη μέση του δρόμου, τις σταματούσαμε και τις υποχρεώναμε να συνεχίσουν με τα πόδια. Βέβαια, πρόλαβα κι εγώ κάποια παιδιά που μαζί το κάναμε τότε αυτό, που λίγα χρόνια μετά κατέβαιναν από το σπίτι τους στο μπαρ με το αυτοκίνητο...