Οταν η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά...

Τις μέρες με τους δυνατούς ανέμους, που έπνεαν με ένταση 7-8 μποφώρ, το προσωπικό της κατασκήνωσης είχε βγάλει από τις πυροσβεστικές φωλιές κι είχε απλώσει στο έδαφος όλες τις μάνικες, για να είναι έτοιμες προς χρήση σε περίπτωση ανάγκης. Πράγμα λογικό.

Είναι σημαντικό οι μάνικες να είναι σε καλή κατάσταση. Να μην έχουν τσακίσεις ή τρύπες. Κάτι που θα αποκτήσουν σίγουρα, αν περνάς από πάνω με το αυτοκίνητό σου.

Αλλά, προφανώς τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μου λένε ότι ο κάτοχος του αυτοκινήτου είχε ενοχληθεί πριν χρόνια, επειδή κάποιος "βάφτισε" ένα σκύλο της κατασκήνωσης με το όνομα του γιού του. Εφτασε δε στο σημείο να τηλεφωνεί σε διάφορους κατασκηνωτές προσπαθώντας να εντοπίσει το "νονό." Δυστυχώς όμως γι' αυτόν, το όνομα του σκύλου είχε καταχωρηθεί στα δημοτολόγια κι έτσι δεν μπόρεσε να το αλλάξει. Κι ο σκύλος έζησε πολλά χρόνια, δοξάστηκε και όλοι τον θυμούνται με το όνομά του: Λούης.